Witte servetjes: over tuutsjes, Teunsje en webwinkels

‘Lek vinger, lek doum!’ staat er op mijn tuutsje.
En dat is precies wat ik doe: ik lik, nu al voor de derde keer, mijn vinger en duim af.
Die zitten namelijk onder de Belgische frietsaus: lekker.

Ik sta in een afgeladen snackbar, weggedrukt op een leeg reepje tegels tussen toonbank en raam.
De frituur wordt met strakke hand geleid: Teunsje, de baas, neemt de bestellingen op, twee anderen staan volcontinu patatten te bakken en grote, roodwitgeruite tuutsjes te vullen.
Het wachten op mijn patat-mét duurt lang, maar alles wijst erop dat het de moeite waard is.

Dan dreigt er, ineens, crisis: de rij is uitgegroeid tot een rommelige horde mensen; de patat is op; er valt een nasibal op de grond en de pindasaus brandt aan.
Goddank heb ik al besteld: terwijl hij met zijn ene hand een zak voorgesneden friet onder de toonbank vandaan tovert, overhandigt Teunsje met de andere mijn felbegeerde tuutsje dampende patatten.

Veilig op mijn reepje lege tegels, schouder aan schouder met andere frietfans, val ik aan.
Ze zijn inderdaad het wachten waard. Meer dan waard.
Terwijl ik mijn lippen nog nét niet brandt, slok ik het ene na het andere patatje op.
De Vlaamse frietsaus druipt langs mijn vingers.

Net wil ik voor de vierde keer doen wat het zakje instrueert, als zich plotseling, vlak voor mijn neus, een maagdelijk wit servetje manifesteert.
Aangereikt door Teunsje zelf, die tussen de ontploffende nasiballen en lege zakken patat door, heeft gezien dat ik sta de knoeien en mij in het onverstaanbaar Mestreechts glimlachend een servet aanreikt.

Hulde.
Hulde aan de frietenbakker die ondanks alle drukte en stress toch oog heeft voor zijn klanten.
Niet alleen voor de klanten die nog moeten bestellen – ook voor de klanten aan wie ‘ie al verdiend heeft en die, laten we wel wezen, alleen nog maar in de weg staan.

Nu even van de dampende patatten naar jouw webwinkel:
iDeal ligt eruit, Post.nl is weer eens een pakketje kwijtgeraakt, je hebt een telfout gemaakt waardoor je een bestelling voor fluorroze lettertangtape niet kunt leveren en daarbovenop heb je ook nog een rondvliegend griepvirus te pakken.
Op Twitter, dat je even checkt terwijl je snel een dubbele espresso naar binnen giet, zie je dat een van je klanten klaagt over de kwaliteit van HEMA-lettertangtape.
Wat doe je dan?

Niets?
Natúúrlijk doe jij niets: jouw lettertangtape is op, dus hier valt geen winst te behalen.
Je hebt het bovendien al druk genoeg, met al dat iDeal en Post.nl gedoe, toch?
Mispoes.

Excellente klantenservice is een belangrijk onderdeel van hink-stap-sprongmarketing en van essentieel belang voor het WebwinkelMKB.
Want: dat jij die tweet überhaupt gezien hebt, is één van je kwaliteiten. Jij bent waar jouw doelgroep is.
Meng je dus in de discussie en tip hen waar ze wél goedplakkend lettertangtape kunnen vinden.
Bij jou, in allerlei tinten.
En als ze desondanks dolgraag fluorroze willen?
Dan verwijs je ze glimlachtend door naar een zeergewaardeerde concullega.
Enne: vergeet je niet je potentiële klant meteen even te attenderen op de leuke lettertangtutorials die jij laatst toevallig op je blog hebt gezet?

Want dit is het witte servetje van de webwinkelier.
Dit is het moment waarop je je kunt onderscheiden van big boys als bol.com.

Door jouw potentiele klant te inspireren, adviseren en helpen, creëer je de gunfactor.
Door hen van social media naar je blog te leiden, profileer je je als expert.
En van daar is het nog maar een klein stapje naar jouw webwinkel – die tjokvol staat met producten die een lettertangfan aanspreken.
Zo werkt dat tegenwoordig.

Wapperen met witte servetjes is ook voor webwinkeliers waardevol.

PS:
geen idee waar je moet beginnen met wapperen?
Zorg dan eerst voor een helder beeld van je doelgroep.
Met ons Werkblad ‘Jouw Gat in de Markt’ breng je (opnieuw) focus aan in je strategie.
Wapperze!

, ,

2 reactie bij Witte servetjes: over tuutsjes, Teunsje en webwinkels

  1. Margreet Stegeman 1 maart 2014 bij 16:27 #

    Wat een verhelderend mooi stuk weer. Het klinkt zo simpel, maar vaak vergeet je dat. Complimenten! Ik kijk uit naar het werkboek Blogger. 😉

    • Diana van Ewijk 1 maart 2014 bij 16:28 #

      Dankjewel Margreet! Zo zie je maar: een snackbarbezoek kan heel inspirerend werken 🙂